о samolocie

См. также в других словарях:

• czarna skrzynka — {{/stl 13}}{{stl 7}} urządzenie rejestrujące w czasie lotu rozmowy prowadzone w kabinie pilotów i wskazania przyrządów pokładowych, zamontowane w samolocie w specjalnym niezniszczalnym pojemniku, umożliwiające w razie katastrofy samolotu… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chwyt — m IV, D. u, Ms. chwycie; lm M. y 1. «chwycenie (zwykle ręką lub narzędziem), ujęcie, złapanie» Mocny, silny, zwinny chwyt. Dozwolone chwyty w zapasach. Chwyt piłki. ∆ wojsk. Chwyty bronią «ruchy polegające na dokładnym i pewnym władaniu bronią… …   Słownik języka polskiego

• czarny — czarnyni, czarnyniejszy 1. «mający barwę właściwą węglowi, sadzom, odpowiadającą brakowi odbitych promieni świetlnych» Czarne włosy. Czarne oczy. Czarny jak węgiel, jak sadze. ∆ Czarna skrzynka «urządzenie zapisujące rozmowy pilotów oraz… …   Słownik języka polskiego

• dwuskrzydłowy — «o budynku, drzwiach, samolocie itp.: mający dwa skrzydła, dwa ramiona, dwie ruchome części otwierające się na boki» …   Słownik języka polskiego

• holendrować — ndk IV, holendrowaćruję, holendrowaćrujesz, holendrowaćruj, holendrowaćował 1. «jeżdżąc na łyżwach, wykonywać figury polegające na zakreślaniu łuków, linii esowatych, kół itp.» Zgrabnie holendrować. 2. lotn. «o samolocie: wykonywać przechyły z… …   Słownik języka polskiego

• jednopłatowy — «o samolocie, szybowcu: mający jedną parę skrzydeł nośnych (jeden płat)» Jednopłatowy samolot …   Słownik języka polskiego

• kapotować — dk a. ndk IV, kapotowaćtuje, kapotowaćował «o samolocie: ulec, ulegać kapotażowi» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• koło — I n III, Ms. kole; lm D. kół 1. «część płaszczyzny ograniczona okręgiem; w terminologii matematycznej: zbiór wszystkich punktów płaszczyzny, których odległość od ustalonego punktu, zwanego środkiem koła, jest mniejsza lub równa danej liczbie… …   Słownik języka polskiego

• kołować — ndk IV, kołowaćłuję, kołowaćłujesz, kołowaćłuj, kołowaćował, kołowaćowany 1. «zataczać koła; krążyć, wirować, kręcić się» Orzeł kołuje w przestworzach. przen. Myśli kołują komuś w głowie. 2. «nadkładać drogi, obchodzić coś kołem; objeżdżać,… …   Słownik języka polskiego

• kołpak — m III, D. a, N. kołpakkiem; lm M. i 1. «wysoka czapka bez daszka, w kształcie cylindra lub stożka, futrzana lub obszyta futrem, noszona w średniowieczu przez Tatarów, popularna w Polsce od XV do XIX w.» Lisi, sobolowy kołpak. Kołpak z piórami. ∆… …   Słownik języka polskiego

• komplet — m IV, D. u, Ms. kompletecie; lm D. y 1. «ogół osób potrzebnych do spełnienia jakiegoś zadania; wszyscy członkowie jakiejś zbiorowości; określona liczba osób dopuszczonych do czegoś lub mogących pomieścić się gdzieś» Komplet widzów. Komplet… …   Słownik języka polskiego